PARIS THEODOROS KARAGIANNIDIS, ACA
Senior Manager – Financial Advisory
1. Μη Λειτουργικά Περιουσιακά Στοιχεία
Όταν η αποτίμηση μια επιχείρησης στηρίζεται στην μεθοδολογία DiscountedCashFlows(Προ εξοφλημένων ταμειακών ροών) και μερικές φορές στη μεθοδολογία Multiples (Δεικτών - ανάλογα με τους δείκτες που χρησιμοποιούνται) διαπιστώνουμε συχνά ότι τα μη λειτουργικά περιουσιακά στοιχεία δεν λαμβάνονται υπόψη.
Τα μη λειτουργικά περιουσιακά στοιχεία είναι περιουσιακά στοιχεία που δεν δημιουργούν ταμιακές ροές για την εταιρεία, όπως πχ ένα κτίριο που δεν χρησιμοποιείται ή ενοικιάζεται από την εταιρεία, ή μια επένδυση σε άλλη εταιρεία που δεν αποφέρει μερίσματα. Καθώς αυτά τα περιουσιακά στοιχεία δεν δημιουργούν ταμειακές ροές, δεν περιλαμβάνονται στον υπολογισμό της αξίας της επιχείρησης. Για το λόγο αυτό, η εμπορική αξία αυτών των μη λειτουργικών περιουσιακών στοιχείων πρέπει να προστεθεί στο αποτέλεσμα αποτίμησης (λαμβάνοντας υπόψη τυχόν φόρους σε περίπτωση πώλησης τους) .
2. Λογιστική Αξία αντί για Εμπορική Αξία
Η χρήση της μεθοδολογίας DCF απαιτεί τον υπολογισμό ενός προεξοφλητικού επιτοκίου, το οποίο θεωρείται ότι αντικατοπτρίζει, μεταξύ άλλων, την οικονομική δομή (Μόχλευση) της επιχείρησης.
Αυτό το προεξοφλητικό επιτόκιο, γνωστό και ως WACC (WeightedAverageCostofCapital), είναι το Σταθμικό Μέσο Κόστος Κεφαλαίου και υπολογίζεται βάση του κόστους (απαιτούμενης απόδοσης) των ιδίων κεφαλαίων και του κόστους του χρηματοοικονομικού δανεισμού. Ένα κοινό λάθος είναι ο υπολογισμός του κόστους ιδίων κεφαλαίων αλλά και δανεισμού βάση της λογιστικής αξίας και όχι της εμπορικής αξίας που είναι αυτή που θα ανέμενε ένας επενδυτής.
3. Μοχλευμένο έναντι Μη μοχλευμένου
Μια από τις παραμέτρους υπολογισμού του WACCείναι το beta. Αυτό αντικατοπτρίζει την ευαισθησία των τιμών μιας μετοχής (η χαρτοφυλακίου μετοχών) σε σχέση με τις διακυμάνσεις του δείκτη αγοράς και κατά συνέπεια την προσαρμογή του marketriskpremiumστον κίνδυνο της συγκεκριμένης αγοράς. Το μη μοχλευμένο beta μετρά την αστάθεια και την απόδοση της ασφάλειας σε σχέση με τη συνολική αγορά, μη λαμβάνοντας υπόψη τις επιπτώσεις του δανεισμού μιας εταιρείας. Δεδομένου ότι το unleveredbeta ενός τίτλου είναι χαμηλότερο από το μοχλευμένο beta λόγω του χρέους που έχει η επιχείρηση, το unleveredbeta είναι πιο ακριβές στη μέτρηση της μεταβλητότητας και της απόδοσής του σε σχέση με τη συνολική αγορά. Εν αντιθέσει με το τι συμβαίνει, ο υπολογισμός του beta πρέπει να βασίζεται στην οικονομική δομή της εταιρείας που θα εκτιμάται και όχι στην προσαρμογή των εταιρειών του ομότιμου ομίλου. Το σημείο εκκίνησης είναι συνεπώς το unleveredbeta το οποίο εν συνεχεία μετατρέπεται σε leveredbeta μέσω του συγκεκριμένου μαθηματικού τύπου.
4. Προεξόφληση Υπολειμματικής Αξίας
Η προεξόφληση των μελλοντικών ταμειακών ροών προϋποθέτει την πρόβλεψη των ταμειακών ροών μεταξύ της ημερομηνίας αποτίμησης και του άπειρου. Επειδή αυτό είναι αδύνατο στην πράξη, αυτή η πρόβλεψη χωρίζεται σε δύο φάσεις: (i) τον προσδιορισμό των ταμειακών ροών για μια συγκεκριμένη μελλοντική περίοδο (μέγιστό 5ετία) και (ii) τον υπολογισμό μιας τελικής υπολειμματικής αξίας στο τέλος της περιόδου. Σύνηθες λάθος είναι η μη προεξόφληση της υπολειμματικής αξίας βάση της ημερομηνίας αποτίμησης καθώς και η πλήρης απουσία υπολογισμού της. Αυτό το λάθος είναι προφανώς ανεξάρτητο στον τρόπο υπολογισμού της τελικής τιμής (μοντέλο Gordon-Shapiroκτλ). Επιπλέον, ειδικά με το μοντέλο Gordon-Shapiro, είναι ιδιαιτέρως σημαντικό η περίοδος προεξόφλησης να είναι η τελευταία περίοδος προβλέψεων και όχι μία περίοδο μετά.
5. Mέσος Όρος αντίδιάμεσος
Ένα σύνηθες λάθος στην εφαρμογή της μεθόδου δεικτών (Multiples) είναι η χρήση του μέσου όρου αντί της διαμέσου. Hδιάμεσος είναι η μέση τιμή μιας ταξινομημένης ομάδας δεδομένων. Για παράδειγμα, ο διάμεσος αριθμός των αριθμών 3, 30, 2, 1, 4 είναι 3, ενώ ο μέσος όρος είναι 8 λόγω της επίδρασης του αριθμού 30. Η χρήση της διάμεσου εξαιρεί τις εξαιρετικά χαμηλές ή υψηλές τιμές.
6. Διπλή Ανάπτυξη στους δείκτες
Όταν χρησιμοποιείτε η μεθοδολογία δεικτών (multiples) , οι δείκτες (EV/EBITDA, EV/Revenues) μπορούν να υπολογιστούν με βάση τα τελευταία διαθέσιμα ιστορικά αποτελέσματα (N), καθώς και βάση των προβλέψεων για μελλοντικές χρήσεις (N + 1 ή N + 2). Ένα σύνηθες λάθος είναι να εφαρμόσετε ο δείκτης με βάση το έτος N στις προβλέψεις μελλοντικών ετών. Οι δείκτες στηρίζονται σε πολλαπλές παραμέτρους όπως η ανάπτυξη της εταιρείας και το προφίλ κινδύνου της και βάση αυτών υπολογίζουν την αξία των προ εξοφλημένων ταμειακών ροών. Εφαρμόζοντας ιστορικούς δείκτες σε μελλοντικές προβλέψεις έχει ως συνέπεια ο ρυθμός ανάπτυξης της εταιρείας να υπολογίζεται δυο φορές.
7. Περίοδος Προεξόφλησης
Ένα σύνηθες λάθος είναι δεν λαμβάνουμε υπόψη την χρονική περίοδο που αναγνωρίζονται οι χρηματοροές μέσα σε ένα έτος. Οι αποτιμητές προεξοφλούν τις χρηματοροές σε ακέραιες περίοδούς (1, 2, 3) υποθέτοντας μια εποχικότητα στις χρηματοροές (αναγνωρίζοντας τις χρηματοροές στους τελευταίους μήνες ενός έτους).
Σε επιχειρήσεις χωρίς εποχικότητα στην αναγνώριση χρηματοροών η περίοδος προεξόφλησης θα έπρεπε να είναι (0.5, 1.5, 2.5) καθώς οι μηνιαίες χρηματοροές είναι περίπου ανάλογες κατά την διάρκεια ενός έτους.
Οι αποτιμήσεις αποτελούν ένα ιδιαιτέρως πολύπλοκο κομμάτι των Συγχωνεύσεων και Εξαγορών που απαιτεί εκτός από εμπειρία, κατανόηση και τεχνική εξειδίκευση. Καθώς η αποτιμήσεις είναι 75% τέχνη και 25% επιστήμη τα παραπάνω λάθη ενδέχεται να επηρεάζουν σημαντικά την αξία μια επένδυσης με αρνητικά αποτελέσματα για τους συναλλασσόμενους .
Διαβάστε περισσότερα